قدمعلی سرامی، شاعر، نویسنده و پژوهشگر ادبیات کودک و نوجوان در آستانه روز بزرگداشت فروسی، 25 اردیبهشت، در گفتگو با خبرنگار مهر، بازنویسی را معادل فارسی «رایت کردن» دانست و گفت: بازنویس، کسی است که تنها به روان کردن متن می‌پردازد؛ بدون آن‌که ساختار را دگرگون کند. برای نمونه، فردوسی در اثر بزرگ خود، «شاهنامه»، تنها به بازنویسی منظوم «خوتای نامک» پرداخته و شخصیت‌ها را متحول نکرده است.
نویسنده کتاب «پنج مقاله درباره ادبیات کودک» با اشاره به تفاوت بازنویسی و بازآفرینی گفت: اگرچه این دو کلمه در بخش اول مشترک هستند، اما بین آفرینش و نوشتن، تفاوتی اساسی وجود دارد. به این معنا که در بازآفرینی، نویسنده اثر را مبنا و معیار قرار داده و آن را بر اساس سلیقه و ذهنیات خود دوباره می‌آفریند و می‌تواند پیام داستان و حتی شخصیت‌های آن را تغییر و خلاقیت و نظر خود را در یک‌یک عناصر قصه دخالت دهد.
وی اظهار داشت: بازنویسی تنها به روان کردن اصل داستان با دخالت‌های بسیار اندک توجه می‌کند؛ اگرچه هنوز مردم، فرق میان این دو را به طور کامل نمی‌دانند و رسانه‌ها نیز با آن به طور تخصصی برخورد نمی‌کنند.
سرامی، نیاز به بازنویسی آثار را هم به اندازه بازآفرینی دانست و افزود: کودکان، نوجوانان و جوانان امروز، همان اندازه که به بازآفرینی آثار کلاسیک و متل‌ها و افسانه‌ها احتیاج دارند به بازنویسی و روان کردن این آثار هم نیاز دارند؛ زیرا در دنیای جدید، هر معلول زاییده چند علت است و نمی‌توان پدیده‌ها را از یکدیگر جدا کرد.
وی ادامه داد: آنچه اهمیت دارد، این است که مانع خلاقیت نویسندگان نشویم و بگذاریم در چگونگی دخالت خود در کتب پیشین آزاد باشند و بدانند هم می‌توان به بازنویسی آثار از جمله داستان‌های شاهنامه، مثنوی و... برای کودکان پرداخت و هم به بازآفرینی آن؛ زیرا بهترین روش رها شدن از قید و انتخاب یک راه از میان بی‌نهایت راه است.
نظر شما